เฉาไก้ (晁盖) มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในฐานะผู้ก่อตั้งกลุ่มผู้กล้าแห่งเขาเหลียงซาน ตามนิยายโบราณของจีน ที่มีชื่อว่า ซ้องกั๋ง หรือ สุยหู่จ้วน แต่อย่างไรก็ดี เฉาไก้ไม่นับว่าเป็นหนึ่งใน 108 ผู้กล้า เพราะว่าเขาเสียชีวิตก่อนทั้ง 108 ผู้กล้าจะรวมตัวกันเสียอีก เฉาไก้เสียชีวิตจากพิษของลูกธนูที่สื่อเหวินกงเป็นผู้ยิงในการต่อสู้ที่หมู่บ้านตระกูลเซง
เฉาไก้มีฉายาว่า “ราชันย์สวรรค์” (天王) เขาเคยเป็นผู้นำของหมู่บ้านตงซีและเป็นเพื่อนสนิทกับ อู๋ย่ง กงซุนเซิ่ง หลิวถัง พี่น้องตระกูลหยวน และยังสนิทชิดชอบกับคนของทางการอย่าง จูถงและเหลยเหิง
ครั้งหนึ่ง หลิวถังได้รู้ข่าวว่า ขบวนของทางการกำลังขนส่งของขวัญวันเกิดของราชครู ไซจิ้ง และเส้นทางนั้นก็อยู่ใกล้กับหมู่บ้านตงซี จึงไปแอบซุ่มหวังที่ศาลเจ้าจะปล้นของขวัญ แต่แล้วก็เผลอกินเหล้าเมามายจนหลับใหลไป และถูกเหลยเหิงซึ่งลาดตระเวณอยู่จับตัวไว้เนื่องจากมีพิรุธ
หลังจากนั้นเหลยเหิงและคนของเขาหยุดพักที่หมู่บ้านตงซี เฉาไก้เห็นหลิวถังถูกเหลยเหิงจับตัวไว้ จึงได้โกหกไปว่า หลิวถังเป็นหลานชายเขาและไม่มีเจตนาร้าย เหลยเหิงจึงปล่อยตัวหลิวถัง แต่หลิวถังก็ยังคิดแค้นที่เหลยเหิงจับตัวเขาโดยไม่มีเหตุผลอันควรและลอบหาทางแก้แค้น ทั้งสองต่อสู้กันแต่เฉาไก้ก็มาห้ามไว้
หลิวถังจึงบอกเฉาไก้และคนอื่นว่า กำลังมีขบวนทางการขนของขวัญวันเกิดผ่านมาทางนี้และพวกเขาตัดสินใจจะปล้นมัน แล้วทั้งเจ็ดคนก็สาบานเป็นพี่น้องกัน ขบวนของทางการนั่นมีหยางจื้อเป็นผู้คุ้มกัน ซึ่งก็ได้ปลอมตัวเพื่อป้องกันการปล้นของขวัญ และพวกเฉาไก้ก็สามารถปล้นได้โดยอาศัยอุบายของอู๋ย่งและความช่วยเหลือจากไป๋เซิ่ง
แต่โชคร้ายที่ไป๋เซิ่งถูกจับตัวได้และถูกนำไปทรมานด้วยทัณฑ์เจ็ดอย่าง แต่เขาก็ปฎิเสธที่จะบอกว่าเฉาไก้และคนอื่น ๆ มีส่วนร่วมด้วย แม้ว่าทางการจะรู้ว่าพวกเฉาไก้ทำก็ไม่อาจทำอะไรได้ เนื่องจากไม่มีหลักฐาน ซ่งเจียงเตือนเฉาไก้และคนอื่น ๆ ว่าพวกเขาจะถูกทางการหมายหัวเน่องจากปล้นของขวัญวันเกิดราชครู พวกเขาจึงเตรียมหลบหนีออกจากหมู่บ้านตงซี จูถงและเหลยเหิงซึ่งถูกมอบหมายให้มาจับกุมตัวพวกเฉาไก้ ก็ได้ปล่อยพวกเขาเนื่องจากเห็นแก่มิตรภาพที่เคยมีมา
เฉาไก้และพวกหลบหนีไปยังเขาเหลียงซาน หลังจากช่วยโจรเขาเหลียงซานต่อสู้กับกองทัพเหอเต๋าอย่างดุเดือด หวางหลุนหัวหน้าโจรเขาเหลียงซานก็อนุญาตให้พวกเขาอาศัยอยู่ที่เขาเหลียงซานเพื่อหลบภัยเป็นการชั่วคราว แม้ว่าเขาเองจะไม่ชอบใจที่พวกเฉาไก้มีความสามารถมาก ซึ่งอาจทำให้ลูกน้องของเขายกตำแหน่งหัวหน้าของเขาให้กับพวกเฉาไก้ หวางหลุนพยายามส่งพวกเขาไปพร้อมกับมอบข้าวของเงินทองให้ แต่เฉาไก้และพวกก็ปฏิเสธโดยอ้างว่าพวกเขาไม่มีที่ให้หลบหนีไปได้อีกแล้ว และขอร้องให้หวางหลุนอนุญาตให้พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่
อู๋ย่งจึงออกอุบายให้หลินชง ผู้ซึ่งหยัดยืนเพื่อกลุ่มเฉาไก้ เขาฆ่าหวางหลุนและเชิญให้เฉาไก้มาเป็นหัวหน้าโจรแห่งเขาเหลียงซานคนใหม่ ซึ่งเฉาไก้ก็ตกลง และก็ได้รับ ซ่งว่านและตู้เชียนรองหัวหน้าที่มีฝีมือของหวางหลุนเป็นพวกทันที
เฉาไก้มีส่วนร่วมในการต่อสู้ศัตรูของเขาเหลียงซานหลายครั้ง แต่ส่วนมาก เขามักจะให้ซ่งเจียงนั้นเป็นผู้นำในการต่อสู้แทน ในขณะที่ตัวเขาอยู่ที่เขาเหลียงซาน ครั้งหนึ่งเฉาไก้ได้นำทัพต่อสู้ในหมู่บ้านตระกูลเซ็ง เขาก็ได้พบกับจุดจบของเขาที่นั่น พวกตระกูลเซ็งได้ขโมยม้าชั้นดีที่มีชื่อว่า “สิงโตหยก” จากเขาเหลียงซานและโบยตีหลิวถัง เฉาไก้โกรธมากและต้องการล้างแค้นและสั่งสอนพวกตระกูลเซ็งที่บุกมาหยามโจรเขาเหลียงซาน ดังนั้นเขาจึงนำทัพด้วยตัวเองต่อสู้กับตระกูลเซ็ง ในการต่อสู้เขาถูกสื่อเหวินกงมือขมังธนูลูกน้องตระกูลเซ็ง ยิงธนูอาบยาพิษเข้าใส่หน้าผาก
เฉาไก้เสียชีวิตจากพิษของลูกธนูหลังจากนั้นไม่นาน เขาตายโดยทิ้งคำพูดไว้ว่า “ผู้ใดสามารถจับตัว สื่อเหวินกงได้ จะได้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าต่อจากเขา” หลังจากนั้น หลูจุ้นอี้ก็จับตัวสื่อเหวินกงได้และสื่อจิ้นก็ได้สังหารเขาสังเวยแก่วิญญาณของเฉาไก้ แม้ว่าตามคำสั่งเสียของเฉาไก้ หลูจุ้นอี้ควรจะได้เป็นหัวหน้าคนต่อไป แต่เหล่าผู้กล้าเขาเหลียงซานต่างยกย่องในตัวซ่งเจียง ซ่งเจียงจึงได้เป็นหัวหน้าโดยมีหลูจุ้นอี้เป็นรองหัวหน้า เฉาไก้นั้นเป็นคนที่หนักแน่นมั่นคงและมีความคิดดี ๆ ให้กับกลุ่มโจรเขาเหลียงซานเสมอไม่ว่าจะตกอยู่ในวิกฤตการณ์แค่ไหน
Blog คนรักการอ่าน นิยาย วรรณกรรม 